Polacy w FC Porto

Józef Młynarczyk

Józef Młynarczyk (ur. 20 września 1953 w Nowej Soli), były polski piłkarz, bramkarz reprezentacji Polski.

Karierę piłkarską rozpoczynał w drużynach z Nowej Soli: Astrze i Polonii (Dozamecie) (do 1974). W latach 1974-1977 występował w drużynie BKS Stal Bielsko-Biała, gdzie rozpoczął długoletnią współpracę z Antonim Piechniczkiem. W 1977 Piechniczek sprowadził go do występującej w pierwszej lidze drużyny Odry Opole. 18 lutego 1979 zadebiutował w reprezentacji Polski, prowadzonej przez Ryszarda Kuleszę, w meczu z Tunezją.

W 1980 przeniósł się do drużyny Widzewa Łódź, z którym dwukrotnie wywalczył Mistrzostwo Polski (1981 i 1982) oraz dotarł do półfinału Pucharu Europy (1983).

W 1984 został zawodnikiem francuskiej drużyny SC Bastia, a w 1986 przeniósł się do portugalskiego klubu FC Porto, z którym wywalczył największe sukcesy w swojej karierze klubowej: dwukrotne Mistrzostwo Portugalii (1986 i 1988), Puchar Portugalii (1988), Superpuchar Portugalii (1987), a w 1987: Puchar Mistrzów (jako drugi Polak po Zbigniewie Bońku), Superpuchar UEFA i Puchar Interkontynentalny.

Karierę piłkarską zakończył w 1989. Od tego czasu pracuje jako trener, m.in. jako opiekun bramkarzy w FC Porto (gdzie szkolił Vítora Baíę i Andrzeja Woźniaka), asystent selekcjonerów reprezentacji Polski: Andrzeja Strejlaua i Jerzego Engela, Antoniego Piechniczka w reprezentacji Zjednoczonych Emiratów Arabskich oraz w polskich klubach (Wisła Płock, Widzew Łódź, Lech Poznań).

W FC Porto zdobył 7 wcześniej wymienionych tytułów i:

• Grał w klubie przez 4 sezony
• Rozegrał 91 spotkań
• Łącznie bronił w koszulce FC Porto przez 8192 minuty

Reprezentacja Polski

W reprezentacji Polski był najpierw zmiennikiem Zygmunta Kukli i Piotra Mowlika. Pierwszym bramkarzem został dopiero po objęciu funkcji selekcjonera przez Antoniego Piechniczka. Uczestniczył w Mistrzostwach Świata w 1982 w Hiszpanii (3. miejsce – srebrny medal) oraz w Mistrzostwach Świata w 1986 w Meksyku, na których zakończył reprezentacyjną karierę. Rozegrał 42 oficjalne mecze w drużynie narodowej, w tym 9 jako kapitan.
 

Grzegorz Mielcarski

Grzegorz Mielcarski (ur. 19 marca 1971 w Chełmnie) – były polski piłkarz grający na pozycji napastnika, reprezentant Polski.

Kariera piłkarska

Swoją karierę rozpoczynał w sezonie 1986/87 od występów w klubie Orzeł Chełmno. Następnie przeniósł się do Polonii Bydgoszcz. Stamtąd przeszedł do występującej w I lidze Olimpii Poznań, w której zadebiutował 19 listopada 1989 w meczu ze Śląskiem Wrocław (1:1). W Olimpii Mielcarski grał przez 3,5 roku (zajmował z klubem kolejno 5, 8, 14 miejsce w lidze), a następnie przeszedł do szwajcarskiego zespołu Servette Genewa. Zagrał tam w 6 meczach i strzelił 1 bramkę, a Servette zajęło 3 miejsce w lidze.

Po pół roku napastnik wrócił do Polski, do Górnika Zabrze. Zagrał tam w 23 meczach i strzelił 8 bramek (3 miejsce w lidze), a następnie wrócił na krótko do Olimpii Poznań. Kolejnym klubem Mielcarskiego był Widzew Łódź, w którego barwach zadebiutował 5 listopada 1994 w meczu z Rakowem Częstochowa (2:2). Pierwszą bramkę dla Widzewa strzelił 4 marca 1995 w meczu z Wartą Poznań (2:0). 11 czerwca uzyskał hat-tricka w spotkaniu z Hutnikiem Kraków (4:0). Mielcarski w łódzkim klubie zagrał w 17 meczach i strzelił 7 bramek, zajął z nim 2 miejsce w lidze.

Dobre występy Mielcarskiego zainteresowały portugalskie FC Porto, dokąd został ściągnięty w kolejnym sezonie. W Portugalskim klubie czterokrotnie zdobywał mistrzostwo Portugalii, dwukrotnie Superpuchar Portugalii i raz Puchar Portugalii.

W FC Porto zdobył 7 wcześniej wymienionych tytułów i:

• Strzelił 11 goli
• Grał w klubie przez 4 sezony
• Rozegrał 56 spotkań (5-krotnie były to występy pełnowymiarowe)
• Łącznie grał w koszulce FC Porto przez 1811 minut

Na sezon 1999/00 przeniósł się do hiszpańskiego klubu UD Salamanca, z którą zajął 4 miejsce w Segunda Division. Rok później wrócił do Polski, tym razem do Pogoni Szczecin. Zadebiutował w niej 29 lipca 2000 w meczu ze Śląskiem Wrocław (2:0). Pierwszą bramkę dla Pogoni strzelił 12 sierpnia w meczu z Orlenem Płock (3:2). Mielcarski zajął z Pogonią 2 miejsce w I lidze.

Przed kolejnym sezonem zawodnik przeszedł do greckiego AEK Ateny, w którym zagrał tylko w 2 meczach, strzelając 2 bramki. Na koniec kariery wrócił do ojczyzny, do Amiki Wronki. W jej barwach zadebiutował 14 marca 2003 w meczu z Legią Warszawa (3:4). Pierwszą bramkę dla zespołu z Wronek zdobył 19 marca z Polonią Warszawa (1:3). Swój ostatni mecz ligowy Mielcarski rozegrał 23 listopada z Górnikiem Łęczna (3:2).

Kariera reprezentacyjna

W reprezentacji Polski Mielcarski zagrał w 10 meczach i strzelił 1 bramkę. Zdobył z nią wicemistrzostwo olimpijskie w Barcelonie w 1992.

Multimedia

Sentymentalny reportaż z byłem napastnikiem FC Porto:

Andrzej Woźniak

Andrzej Woźniak (ur. 23 października 1965 r. w Koninie) – były polski piłkarz, grający niegdyś na pozycji bramkarza; reprezentant kraju.

Kariera klubowa

Andrzej Woźniak rozpoczynał swoją piłkarską karierę w rodzinnym mieście grając w Górniku Konin. Następnie występował w Widzewie Łódź, Orle Łódź i GKS-ie Bełchatów. W 1989 roku trafił do ŁKS-u. W jego barwach zadebiutował w rozgrywkach pierwszej ligi. Przed sezonem 1994/1995 powrócił do Widzewa, z którym w 1996 roku zdobył Mistrzostwo Polski. Następnie wyjechał do Portugalii i podpisał kontrakt z FC Porto. W drużynie Smoków nie miał miejsca w podstawowym składzie dlatego, po sezonie 1996/1997 przeniósł się do Bragi.

W FC Porto zdobył 2 tytuły : Mistrzostwo Portugalii oraz Superpuchar Portugalii. Oprócz tego:

• Grał w klubie przez 1 sezon
• Rozegrał 12 spotkań
• Łącznie grał w koszulce FC Porto przez 1080 minut

W 1998 roku powrócił do Polski i związał się umową z Lechem Poznań. W Kolejorzu wystąpił w trzynastu ligowych spotkaniach, po czym przeszedł do Widzewa, gdzie zakończył swoją karierę.

Kariera reprezentacyjna

Andrzej Woźniak zadebiutował w reprezentacji Polski 9 lutego 1994 roku w spotkaniu z Hiszpanią. Sławę przyniósł mu mecz rozegrany 16 sierpnia 1995 roku z Francją[2]. Polacy zremisowali wówczas z Trójkolorowymi 1:1, a Woźniak obronił między innymi rzut karny wykonywany przez Bixente Lizarazu, przez co został okrzyknięty Księciem Paryża. Ostatni występ w kadrze zaliczył w 1997 roku. Łącznie w barwach narodowych wystąpił w dwudziestu spotkaniach.

Kariera trenerska

Od lipca 2001 roku Woźniak był trenerem bramkarzy i asystentem Marka Koniarka w Widzewie Łódź. Następnie pracował w Koronie Kielce jako asystent Dariusza Wdowczyka oraz trener bramkarzy. W sezonie 2005/2006 pełnił funkcje II trenera oraz szkoleniowca bramkarzy w Pogoni Szczecin. 30 maja 2006 został trenerem bramkarzy w Lechu Poznań.

Afera korupcyjna

3 kwietnia 2008 został zatrzymany przez Centralne Biuro Antykorupcyjne pod zarzutem korupcji, w okresie, gdy był asystentem Dariusza Wdowczyka w Koronie Kielce[3]. Zarząd Lecha Poznań zawiesił trenera do czasu wyjaśnienia przyczyn zatrzymania. W związku z przyznaniem się do stawianych zarzutów[4], 4 kwietnia 2008, rozwiązał ze skutkiem natychmiastowym kontrakt z poznańskim klubem[5]. Jego sprawa rozpatrywana była bez procesu, gdyż dobrowolnie poddał się karze. 16 września 2009 został skazany przez Sąd Rejonowy na karę 2,5 lat więzienia w zawieszeniu na 3 lata, grzywnę w wysokości 30 tysięcy złotych oraz zakaz pracy w profesjonalnym sporcie przez okres jednego roku[6]. Obarczono go również kwotą ponad sześciu tysięcy złotych tytułem kosztów sądowych[7]. Dodatkowo 29 października 2009 r. Wydział Dyscypliny PZPN ukarał go 5-letnią dyskwalifikacją oraz grzywną w wysokości 10.000 zł.
 

Przemysław Kaźmierczak

Przemysław Kaźmierczak (ur. 5 maja 1982 roku w Łęczycy) – polski piłkarz występujący na pozycji pomocnika, reprezentant Polski. Obecnie zawodnik Śląska Wrocław.

Dysponujący dobrymi warunkami fizycznymi (191 cm wzrostu i 79 kg wagi) piłkarz swoją karierę rozpoczynał w sezonie 1999/2000, występując w zespole ŁKS-u Łódź. W następnym roku przeniósł się do Piotrcovii Piotrków Tryb., powołany został również do kadry U-18, z którą zdobył Mistrzostwo Europy na turnieju w Finlandii w 2001 roku. Następnie występował w Górniku Łęczna. Przed sezonem 2003/2004 przeniósł się do Pogoni Szczecin, z którą miał podpisany kontrakt do roku 2010. W polskiej ekstraklasie debiutował 1 sierpnia 2004 roku w spotkaniu z Legią Warszawa.

5 marca 2006 w konkursie stacji TV Canal+ uhonorowany został "Piłkarskim Oscarem 2005" za najładniejszą bramkę roku zdobytą 16 września 2005 w 69. minucie meczu Pogoń - Legia (2:2).

W sezonie 2006/2007 został wypożyczony do portugalskiej Boavisty Porto, w której występował razem z Rafałem Grzelakiem i Krzysztofem Kazimierczakiem. W 29 występach zdobył 5 goli.

9 czerwca 2007 zagrał w meczu gwiazd ligi portugalskiej odbywającym się w Lizbonie, zmieniając Zinedine'a Zidane'a.

21 czerwca 2007 podpisał trzyletni kontrakt z FC Porto, jednak nie był w stanie przebić się do podstawowej jedenastki. Przed sezonem 2008/2009 został wypożyczony na rok do klubu Derby County. Po powrocie z wypożyczenia w Derby County F.C do FC Porto, został ponownie wypożyczony tym razem do czternastego klubu Primeira Liga, Vitória Setúbal, z którym 22 lipca 2009 podpisał kontrakt na jeden sezon. Po wypełnieniu rocznej umowy 3 sierpnia 2010 podpisał dwuletnią umowę z klubem polskiej ekstraklasy Śląsk Wrocław.

Wraz z drużyną FC Porto wygrał Ligę Portugalską i:

• Strzelił 1 gola
• Grał w klubie przez 1 sezon
• Rozegrał 19 spotkań (6-krotnie były to występy pełnowymiarowe)
• Łącznie grał w koszulce FC Porto przez 843 minuty

Reprezentacja Polski

W reprezentacji Polski zagrał w 9 meczach. Pierwszą i jak dotąd jedyną bramkę dla "Biało-czerwonych" zdobył 24 marca 2007 w meczu przeciwko Azerbejdżanowi.

Multimedia

Przemek słynie ze zdobywania przepięknych bramek. Zdobywał je na boiskach w Portugalii, a także w swojej ojczyźnie. Oto niektóre z nich:

>  

Paweł Kieszek

Paweł Kieszek (ur. 16 kwietnia 1984 w Warszawie) - polski piłkarz grający na pozycji bramkarza, wychowanek Polonii Warszawa, aktualnie gra w FC Porto.

Biografia

Od początku swojej kariery piłkarskiej związany z warszawską Polonią, zaliczył też krótki epizod w Marymoncie Warszawa.

4 listopada 2003 r., w wieku 19 lat, zadebiutował w ekstraklasie w barwach Polonii, zastępując Roberta Gubca, w meczu z Odrą Wodzisław Śląski (1:0) i zachował czyste konto. Po dobrym występie do końca rundy nie odstąpił już nikomu miejsca w bramce, zaliczając 6 występów. W następnej rundzie musiał uznać wyższość doświadczonego Artura Sarnata i znów był tylko rezerwowym (zagrał dwa spotkania puszczając 11 bramek). W sezonie 2004/05 rozegrał tylko 2 mecze ligowe, za to prawie wszystkie pucharowe (7 na 8). Wreszcie, w sezonie 2005/06, został na stałe pierwszym bramkarzem drużyny z Konwiktorskiej. Zagrał w 16 spotkaniach polonistów rundy jesiennej oraz 5 wiosennej, po czym przeniósł się do Grecji. W zespole z Aten - AE Aigaleo - spędził cały 2006 rok zbierając pochlebne recenzje. Na początku 2007 r. wrócił do Polonii. Od jesieni 2007 do lata 2010 był związany był z portugalskim Sportingiem Braga, przy czym 22 stycznia 2009 na resztę sezonu 2008/09 został wypożyczony do zespołu Vitória Setúbal. W lipcu 2010 roku Kieszek podpisał czteroletni kontrakt z drużyną FC Porto, gdzie karierę zakończył 36-letni Nuno. W FC Porto pełnił rolę trzeciego bramkarza, po Beto i Heltonie. W drużynie zadebiutował 11 grudnia 2010 w meczu o Puchar Portugalii z Juventude Evora (wygranym 4:0). Sezon 2011/12 spędził na wypożyczeniu w holenderskiej Rodzie Kerkrade. W sierpniu 2012 roku rozwiązał kontrakt z drużyną Smoków aby następnie związać się dwuletnią umową z Vitorią Setubal.

Wraz z drużyną FC Porto zdobył 4 puchary : Puchar Ligi Europejskiej, Superpuchar Portugalii, Puchar Portugalii, zwycięstwo w lidze. Oprócz tego:

• Grał w klubie przez 1 sezon
• Rozegrał 4 spotkania
• Łącznie grał w koszulce FC Porto przez 280 minut

Kieszek również występował w młodzieżowych reprezentacjach Polski (w tym w reprezentacji Polski do lat 21).

Multimedia

Oto filmik prezentujący umiejętności Pawła Kieszka:

Źródło: pl.wikipedia.org, youtube.com